Ik ben gek

Ik ben gek! Althans, dat wordt weleens van mij gezegd. Normaal gesproken vind ik dit niet zo´n fijne uitspraak, maar in deze hoedanigheid kan ik een glimlach niet verbergen. Ik gek? Hoezo dan?

Deze uitspraak hoor ik nog weleens van familie, vrienden en/of collega’s. “Wat? Ga je zo vroeg uit je bed voor een foto? Je bent gek!” Omdat ik weet dat het goed bedoeld is, glimlach ik maar. Soms verdedig ik me door te zeggen dat ik ervan geniet en dat dit het mooiste moment van de dag is.

Zoals laatst. De meivakantie nadert en met collega’s heb ik een gesprek over de komende vakantie. Ik vertel dat we heerlijk een week naar de Veluwe gaan. Heerlijk genieten met het gezin. Ik heb het over mogelijke uitjes en vind enthousiast gehoor. Je gaat zeker ook nog fotograferen, klinkt het dan. “Ja, ik ga ook fotograferen. Daar is de laatste tijd weinig van gekomen.” In mijn hoofd tel ik, totdat de bewuste vraag komt: “Je gaat dan zeker ook weer vroeg je bed uit?” Ah, dit keer duurde het niet zo lang voordat de vraag kwam. “Ja, ik ga ook een keer (misschien wel meerdere keren) vroeg mijn bed uit.” Ik kijk mijn collega triomfantelijk aan. "Je bent echt gek dat je dit in je vakantie doet."

Al voordat de wekker afgaat, ben ik wakker. Fris spring ik mijn bed uit. Een snelle blik naar buiten geeft mij de indruk dat het een mooie ochtend kan worden. Nadat ik aangekleed ben en gegeten heb, stap ik naar buiten. De kou kom mij tegemoet. Ik leg mijn fototas in de auto, krab mijn voorruit en ga op weg naar het Beekbergerwoud. Aan de horizon begint de lucht al te lichten. Een snelle blik op mijn navigatiesysteem zegt dat ik om 5.15 uur op locatie ben; een uur voor zonsopkomst. Ook nu word ik verwelkomd door de vogels. Een waar orkest, waar ik erg blij van word. Ik trek mijn wandelschoenen aan, hang mijn fototas op mijn rug, pak mijn twee statieven (één gebruik ik om mijn ‘The making of… video’s te maken) en knip mijn zaklamp aan. Tijdens de verkenning merkte ik dat het eerste gedeelte door een donker stuk bos gaat. Een zaklamp was dus een handig hulpmiddel. Op de uitgekozen vlonder, pak ik alles uit. Ik zet mijn statieven neer, installeer mijn fotocamera en spreek mijn eerste boodschap in voor mijn ‘the making of… video’. De lucht kleurt steeds meer. Afwisselend fotografeer en film ik. Tussendoor neem ik koffie uit mijn koffiekan en geniet ik van de omgeving. Er komt damp boven het water, mist boven het veld! Ik ben blij met mijn handschoenen en sjaal (en dat eind april!!). Met mijn mobiel maak ik foto’s voor mijn volgers op facebook. In spanning wacht ik het moment van de zonsopkomst af. Daarvoor kleurt de lucht al mooi, en ben ik hard in de weer om de essentie over te brengen op mijn sensor! Tijdens zonsopkomst kleurt de lucht steeds meer oranje. De wolken aan de lucht zorgen voor de dynamiek! De vogels blijven hun orkest voorzetten. Soms vliegen, luid gakkend, ganzen over. Steeds dichter wordt de nevel. Een fijne sfeer ontstaat! Ook nu denk ik aan de uitspraak: “Je bent echt gek om zo vroeg uit mijn bed te gaan.” Ik glimlach en kijk om mij heen. Ik gek? Nee, ik ben rijk!! Terwijl mijn familie, vrienden en collega’s nog op bed liggen, dromend over een zonnige dag (met harde schaduw!!), geniet ik werkelijk van het mooiste moment van de dag: de zonsopkomst! Daarvoor kom ik vroeg mijn bed uit, om het mooiste moment met het mooiste licht op de foto te zetten. Als een warme herinnering aan het moment dat om 4.00 uur ’s nachts de wekker ging! Dit moment pakken ze mij niet meer af.